نفرین  ابد بر تو که از پیکر عمرم

 

اندی به هوس سوخت  ،هدر شد

 

نفرین  ابد بر تو که احساس وجودم

 

در رهگذر مستی نفست به هدر شد

 

دیوانه برو گرچه چنان سخت شکستم

 

تا گریه به چشمت به درو پای من افتی....

 

این بود وفاداری و مهرت ؟

 

ای کاش وجودت همه بی مهر

 

نقاش رخت خلقت زیبای ،  برافراشت

 

تا نقش تو را حیله و نیرنگ  سرشته اس

 

بگذار بیاسایم از آن حیله و مکرت

دوری کن از این رنج کشیده

 

من عاشقم  و احساس  ،همه رنگه وجودم

 

خاکستر سردی چو تو    ،    با من ننشیند

 

 

 

 

 

حرفای دلم

 

نوشته شده در شنبه 91/12/5ساعت 1:42 عصر توسط گل نفیس نظرات ( ) |